Ama yerimizin çoğunu finansal piyasaların tarihi formasyonlarını, bazen onlarca yıl geriye giderek, incelemede kullanacağız. Menkul kıymetler yatırımına akıllı bir şekilde yaklaşmak için kişinin, çeşitli türden tahvil ve hisse senetlerinin değişik koşullar altında -ki en azından bu koşulların bazılarıyla kişinin yatırım ömrü içerisinde de karşılaşma olasılığı yüksektir-nasıl davrandığı hakkında yeterli bir bilgiyle kuşanması gerekir. Hiçbir ifade, Santayana'nın ünlü ikazından daha doğru ve Wall Street'e dahâ uygun olamaz: 'Geçmişi hatırlamayanlar onu tekrar etmeye mahkum olurlar.'
Metnimizin hedefi spekülatörden ziyade yatırımcıya yöneliktir. İlk amacımız da bu göz ardı edilen ayırımı açığa kavuşturmak ve vurgulamak olacaktır. İşin başından bunun bir 'nasıl bir milyon dolar kazanılır?' kitabı olmadığını söyleyebiliriz. Wall Street'de veya her hangi bir yerde zenginliğe ulaşan kesin ve kolay bir yol yoktur. Bu söylediğimizi bir nebze finan-sal tarihle desteklersek fena olmaz, özellikle ondan birden fazla ders çıkarılacaksa... O can alıcı 1929 yılında. Wall Street'de olduğu gibi ülke çapında da önemli bir şahsiyet olan John J. Raskob, Ladies' Home Journal dergisinde yazdığı 'Herkes Zengin Olmalı' isimli makalesinde kapitalizmin lü-tuflarım övmüştü. Savunduğu teze göre, iyi hisselere ayda 15 $ yatırarak yirmi yılda 3600 $'lık bir yatırıma karşılık 80,000 $'lık bir mal varlığına ulaşılabilirle imkanı vardı. Tabii kâr paylarının anaparaya ilave edilmesi gerekiyordu. Eğer General Motors'un bu büyük işadamı haklı olsaydı, bu yöntem elbette zenginliğe giden kısa bir yol olurdu. Raskob ne kadar haklıydı? Dow Jones Sanayi Endeksi'ne (DJIA) dahil 30 hisseye yatırım yaptığımızı farzederek kaba bir hesaba girişelim. Eğer Raskob'un reçetesini yazısını yazdığı yıl uygulamaya koysaydık (1929-1948) yatırımcının mal varlığının 1949 başında 8,500 $'a ulaştığını görürdük. Bu rakam o büyük adamın 80,000 $ sözünden çok uzakta ve böyle iyimser tahmin ve vaatlere gü-venilmemesi gerektiğini açıkça gösteriyor. Ama öte yandan, yatırımcının alımlarına DJIA 300 iken başlayıp 1948 kapanışı olan 177'de bitirmesine rağmen, bu yirmi yıllık tatbikatta gerçekleşen getirinin bileşik olarak yılda %8'den daha iyi olduğunu da söylemek gerekir. Bu hesaplama, yılmadan, iyi günde kötü günde, her ay düzenli olarak hisse senedi alımı yapma ilkesini ki buna 'dolar maliyetini paçallama' denir, ikna edici bir şekilde destekliyor.
Kitabımız spekülatörlere yönelik olmadığına göre, piyasada işlem yapanlar için de değildir. Bu kişilerin çoğu grafikleri veya alım ve satım zamanlamasını tespit eden diğer mekanik araçları kullanırlar. 'Teknik' olarak adlandırılan bu yaklaşımların tümüne uygulanabilecek bir ilke şöyle-dir: 'Alım yapılmalıdır çünkü o hisse veya piyasa yükselmiştir. Ve satış yapılmalıdır çünkü piyasa düşmüştür.' Bu diğer iş kollarındaki sağlam iş anlayışının tam tersidir ve büyük bir olasılıkla Wall Street'de kalıcı bir başarıyı getirmeyecektir. Bizim 50 yılı aşan hisse senedi piyasası deneyim ve iz-lenimlerimizsırasında 'piyasayı takip ederek' sureKlı veya k^ıcıbir şekilde para kazanan bir kişiye rastlamadık. Bu yaklaşımın popüler olduğu ka-dar da yanlış olduğunu vurgulamaktan kaçınmıyoruz. Daha sonra hisse senedi piyasasında işlem yapmak için kullanılan o ünlü Dow kuramından kısaca bahsederek yukarıda söylediklerimizi açıklayacağız ama bunun bir ispat olarak alınmaması gerekir.
