2012’nin bizim yılımız olacağına eminim. BenimleLake’in yılı.
Son birkaç yıl bizim için kesinlikle iyigeçmedi. 2008’in sonunda annemle babam hiç beklenmedik bir şekilde aramızdanayrıldı ve küçük kardeşimi tek başıma yetiştirmem gerekti. Vau-ghn’un ikiyıllık ilişkimizi onların ölümünün hemen ardından bitirme karan alması dacabasıydı. Bir de bursumdan vazgeçmek zorunda kaldım. Üniversiteyi bırakıpYpsilanti’ye geri taşınmak ve Caulder’m velisi olmak, verdiğim en zorkararlardan biriydi... Ama aynı zamanda en iyi kararlarımdandı da..
Ertesi yılın her gününü bu duruma nasılalışacağımı öğrenerek geçirdim. Kalp kırıklıklarına nasıl alışacağıma,ebeveynlerimin olmamasına, tek başına bir ebeveyn ve aileyi geçindiren tekinsan olmaya nasıl alışacağıma. Geriye dönüp baktığımda 2009’u Ca-ulder olmadanatlatabileceğimi hiç sanmıyorum. Hayata devam edebilmemi mümkün kılan tek şeyoydu.
2010 yılının ilk yarısını hatırlamıyorum bile.Bu yıl benim için 22 Eylül’e, Lake’i ilk kez görene kadar başlamamıştı. Tabiiki 2010’un da geçmiş yıllar kadar zor olduğu ortaya çıktı ama hu sefer durumtamamen farklıydı. Hayatım boyunca onunla birlikte olduğum kadar canlıhissetmemiştim kendimi. Ama aramızdaki durumları düşününce onunla birlikte deolamazdım. Sanırım zamanımın büyük kısmını kendimi hayat dolu hissederekgeçiremedim.
2011 yılı kendi çapında daha iyiydi. Birçok kereâşık oldum, yas tuttum, iyileştim ve daha çok şeye alıştım, fulia o yılın Eylülayında aramızdan ayrıldı. Ölümünü bu kadar zor atlatacağımı tahmin etmiyordum.Ölümü neredeyse annemi tekrar kaybetmek gibiydi.
Annemi özlüyorum. Julia’yı da özlüyorum. Neyseki Lake var.
Aynen benim gibi babam da yazmayı severdi. Banahep günlük düşüncelerini yazmanın ruhuna iyi gelen bir terapi olduğunusöylerdi.
Belki de son üç yılda yaşadığım zorluklaraalışamamamın bir nedeni de babamın bu tavsiyesini dinlenıememdi. Bir yıldabirkaç kez çarpılmanın bana yeterince “terapi” olduğunu tahmin ediyordum. Belkide yanılmıştım. 2012 yılının tam da planladığım gibi mükemmel olmasınıistiyorum. Yani bu söylenenler (daha ziyade yazılanlar) bir yana, 2012 için enbüyük kararım yazmak. Günde bir kelime bile olsa yazmaya devam edeceğim veiçimi dökeceğim.
