Ürəyimin apardığı yerə get, səksən yaşında bir nənənin uzaqlarda yaşayan nəvəsinə yazdığı məktublardan ibarətdir. Gündəlik danışıq dilində yazəlməş bu sevgi dolu məktublar həm bir dərdləşmə həm də bir qocanın vəsiyyəti nitəliyindədir. Yaşlı nənə, bu məktublarda, özü və qızının təsirləndirici həyatlarının gizli qalmış tərəflərini açıqlayarkən, öz özü ilə də bir iç hesablaşmanı birlikdə aparır. Dəyişən adət-ənənələr, alt-üst olmuş dəyərlər qarşısında hissetdiklərini nəvəsinə sevgi ilə anlatmağa çalışan yaşlı qadın gənclikdə edə bilmədiyi şeyləri, nəvəsinin etməsi üçün ona öyud verərkən belə deyir: Etməyə dəyən tək səfər, içimizə etdiyimiz səfərdir. O azad səsə qulaq verməlil və ürəyimizin apardığı yerə getməliyik.