Səhərgəh nagahan gördüm dili-zarım nihan ağlar,
Sirişgi-alilə hərdəm çəgər ahü fəğan ağlar.
Sual etdim nə baisdir çıxıb əflakə əfqanın?
Tökər xuni-cigər ceşmin, axar hər yan rəvan ağlar?
Könül huşyar imiş məndən, dedi: Badi-səbadan sor!
Sərasimə qalıb heyran, çəkər ah, əlaman, ağlar.
Səbadan sordum əhvalı ki, ey hər haldan agah,
Nə vaqedir, səni tarı, olub dil natəvan ağlar?
Dəxi badi-səba, gördüm, bəsi dilkiru nalandır,
Təkəllüm yox bəyan etsin, qalıbdır bizəban, ağlar.
