Jean Starobinski'nin eleştirel düşüncesi Freud'un ve Marx'ın insan ve toplum olgularına bakışlanndaki ortak noktadan hareket eder: Bireyin ve toplumun özünde gizli kalmış, gömülmüş, kılık değiştirmiş, ulaşılması zor, ancak her ikisinin varlığını belirleyen bir olgu vardır. Starobinski'ye göre bu olgu "insanın dünyayla ve benzerleriyle ilişki içinde olmasını sağlayan temel töz, ilk madde, maddi bağlar"dır. Dolayısıyla bireyi ve toplumu anlamaya yönelik çabanın doğrudan bu olguya yönelmesi gereklidir. Freud bireyde gizli, gömülü olan'ın görünürdeki varlığı hükmü altına aldığı görü§ünden, Marx da toplumun görünürdeki varlığının insan ile gereksinim (doğa) arasındaki görünmeyen bağla olu§tuğu dü§üncesinden yola çıkar. Araştırmacı görünürdeki b u varlıkların arkalarında kendileriyle birlikte sürükledikleri görünmeyen ve uçsuz bucaksız bir alanı kapsayan bir labirentin içine girmek zorundadır. Starobinski'nin metin kar§ısındaki tavrı tastamam bu görü§lerle belirlenecektir.
Bireyde ve toplumda olduğu gibi metinde de "anlamayı" sağlayacak olgu, bu labirente girebilmeyi ba§armaktır. Daha da ötesinde Starobinski eleştiri çalışmasını bu labirent içinde yapılacak bir gezinti olarak görür; bir çıkış aramaktan ziyade karşılaşılan geçitleri, dehlizleri, kavşakları, çıkmazları gözlemlemek ve bu geniş arka düzlernin taslağını olabildiğince sergilerneye çalışmaktır amaç.
