... Bütün istediğin güneşi geçmekti... Neden insan hep uzanamayacağı kadar uzak şeylere ulaşmak ister, bilmek zor. Şimdi lodosun sırtına binmiş dalgaları doludizgin sürerken de bunu istiyorsun yalnızca... Rüzgârı geçmiştin; şimdi de güneşi geride bırakmak istiyorsun.
Aslında hayatınla...
Geride bıraktığın hayatınla yarışıyorsun...
Seni zorlayan sınırlarını aşmaya çalıştıkça
Geçiyorsun onu...
Hayatının güneşini...
Seni tutamıyor artık.
Görüyorsun...
Yaşam sonrasının ebedi özgürlüğüne doğru;
Sürüyorsun onu, acımasızca...
Batır mahmuzlarını sağrısına...
Acıt canını, hayat denen o ödünsüz zalimin...
Sana hükmettiği, ruhunu kanattığı yıllar geride kaldı.
Yapabileceği bir şey yok artık.
Söz sırası sende...
Uzan artık yitik ufuklarına!
Bu kez onları yakalayacaksın...
Geriye dönüş yok...
Bütün yenilgilerin...
Yaşanmamış yanılsama yılların...
Yitik aşkların...
Korkuların...
Sevgi veremediğin kadınların...
Büyümek isteyip de hep küçüldüğün girişimlerin...
Hepsi, tümü, ne var, ne yoksa
Ne olmuş ve ne olamayacaksa,
Geride kaldı her şey...
Geride... O kıyıda...
