Kamlançu ülkesine bahar gelip de kuslar ötüsmeye baslayinca, agaçlarda ve yerlerde çiçekler açinca Yüzbasi Burkay yine o büyük çam agacinin yanina geldi. Parlak bakisli, ay yüzlü kizi orada gördü.
Yüregine od düstü. Yer yüzü gözüne karanlik oldu. Ona yaklasip söyle dedi: ‘Yüzün aya benziyor. Kasin yaya benziyor. Gözlerin yesil alasi. Saçlarin arslan yelesi. Yürüyüsün turna gibi. Salinisin suna gibi. Hangi yerden, kaynaktansin? Hangi boydan, oymaktansin?
Parlak bakisli, ay yüzlü kiz bir sey söylemedi. Yalniz gözlerini kaldirarak Burkay’a bakti. Bu bakisla onun kanini kaynatti. Yüregini oynatti. Içine od düstü. Yer yüzü gözüne karanlik oldu. Kiza söyle dedi: ‘Bakislarin isik mi? Saçlarin sarmasik mi? Yildiz misin, günes mi? Alev misin, ates mi? Neden sessiz bakiyorsun? Beni niçin yakiyorsun? Çiçek gibi her bir yanin. Söyle, nedir senin adin, sanin?
Parlak bakisli, ay yüzlü kiz bir sey söylemedi. Gülümseyerek Burkay’a bakti. Bu bakisla onun aklini basindan aldi. Yüregini derde saldi. Içine od düstü. Yer yüzü gözüne karanlik oldu. Kiza söyle dedi: ‘Beni niçin üzüyorsun? Gözlerini süzüyorsun. Kirpiklerin paraliyor. Bakislarin yaraliyor. Rengin sanki çiçekten. Bilmem hangi çiçekten? Ister daril, ister kiz. Tek adini söyle kiz!
Parlak bakisli, ay yüzlü kiz gözlerini Burkay’in gözlerine dikti. Kayalardan dökülen sularin, kirlarda esen rüzgarin, ormanda öten kuslarin sesinden daha güzel sesiyle söyle dedi: ‘Besbalik’ta dogdumsa da Karluk kiziyim. Nice erin yüreginde sakli siziyim. Yüregine od düstüyse zorlayip söndür. Bilen bilir; adim,sanim: Açigma-Kün’dür. Ölmemeyi istiyorsan yaklasma bana. Belam çoktur, görünmeden dokunur sana…
