"Bana öyle geliyor ki ....."
"Bunu yapmalıyım," dedi Sherlock Holmes sabırsızca sözümü keserek.
Holmes'un bu tavırlarına alışıktım, ama yine de sözümün bu şekilde kesilmesi beni rahatsız etti.
"Gerçekten Holmes, bazen çok kabalaşıyorsun," dedim hafif bir sesle.
O kadar dalgındı ki benim sitemimi duymadı bile. Henüz dokunmadığı kahvaltısı önünde, koluna yaslanmış bir şekilde, zarftan biraz önce çıkarttığı kâğıda bakıyordu. Sonra zarfı alarak ışığa doğru tuttu ve hem içini hem de dışını dikkatlice inceledi.
"Bu Porlock'ın yazısı," dedi düşünceli bir sesle. "Daha önce sadece bir iki kere görmüş olsam da bu yazının ona ait olduğuna eminim. Yunanca 'e' harfinin tepesindeki çizgiye bak, çok belirgin. Eğer bu mektup Porlock'tan ise mutlaka çok önemli bir şey olmuş olmalı."
Benden çok kendi kendine konuşuyor gibiydi. Ancak söylediklerinin bende uyandırdığı ilgi, kızgınlığımı unutmama neden oldu.
"Bu Porlock da kim?" diye sordum.
"Porlock, Watson sadece bir 'nom de plume.'[1] Basit bir tanımlama işareti. Fakat bunun arkasında çok hilekâr ve kaypak bir kişilik var. Önceki mektuplarından birinde bana; kullandığı adın kendi adı olmadığını, ancak kendisini bulmama imkân vermemek için bu adı kullandığını itiraf etmişti. Porlock'ın kendi başına bir önemi yok. Onu önemli kılan yakın olduğu o önemli şahsiyet.
Köpek balığı ile pilot balığını düşün ya da çakal ile aslanı. Esas korkunç olanla kıyaslandığında önemsiz gözüken herhangi bir şeyi düşün.
Üstelik sadece korkunç değil, kötü de, hem de en kötülerinden biri. Benim ilgimi çekmiş olması da bu yüzden. Profesör Moriarty'den bahsettiğimi hatırlarsın sanırım."
"Suçluların en bilimsel çalışanı ve en ünlüsü, dolandırıcılar arasında en ......."
"Benim utancım," diye mırıldandı Holmes âdeta itiraz edercesine.
"Ben sadece insanlar tarafından pek bilinmediğini söyleyecektim."
"Acı, eski bir acı!" dedi yüksek sesle Holmes. "Sende kesinlikle rahatsız edici ve kendimi korumam gereken bir mizah anlayışı gelişmeye başladı, Watson. Ama Moriarty'den bu şekilde bahsettiğin zaman ona iltifat ediyormuşsun gibi oluyor. Oysa Moriarty her türlü melânetin planlayıcısı, bütün zamanların en büyük düzenbazı ve yeraltı dünyasının beyni. Hatta belki de yaptıkları ile milletlerin kaderini bile etkilemiş bir beyin. İşte Moriarty gerçekte böyle bir adam. Ancak görünüşüne ve tavırlarına bakarsan, sanki demin söylediklerimle hiç alakası olmayan bir insanmış izlenimine kapılabilirsin. Zira şüphe uyandırmaktan ziyadesiyle uzak, alçakgönüllü ve mükemmel biriymiş izlenimi uyandırıyor. Üstelik her şeyi istediği gibi yönlendirmekte de oldukça başarılı. Öyle ise söylediğin çok masum eleştiriler için bile seni mahkemeye düşürebilir ve incinmiş ruhu için tazminat alabilir. Ne de olsa O matematiğin sınırlarını zorlayan bir çalışma olan 'Bir Meteorun Dinamikleri' adlı ünlü kitabın yazarı. Öyle ise bilim dünyasından hiç kimsenin bunu kitabın eleştirisini dahi yapamayacağı söyleniyor. Böyle birine hiç çamur atılabilir mi? Nasıl görüneceğimize bir baksana -küfürbaz bir Doktor ve iftiracı bir Profesör. Ama O her ne kadar bir dahi olsa da Watson, bizim gibi ufak adamların sırası da gelecek elbet."
"O günü görmeyi çok isterdim," dedim huşu içerisinde. "Ama sen Porlock denilen bir adamdan bahsediyordun."
"Ah, evet. Şu bizim Porlock... O da bizim zincirimizde bir halka. Bizi birbirimize doğrudan bağlayan bir halka değil gördüğüm kadarıyla, ama zincirdeki tek zayıf halka da O."
"Ama hiçbir zincir, en zayıf halkasından daha kuvvetli değildir."
"Kesinlikle haklısın Watson. Porlock'ın da herkes gibi ihtiyaçları var. Belli bir ücret karşılığında giderilebilen ihtiyaçlar. Ben de bir iki defa onun ihtiyaçlarını gidermesine yardımcı oldum. Karşılığında bana verdiği bilgiler, her ne kadar bir suçun aydınlatılmasını sağlamadıysa da en azından bazı önemli suçların işlenmesini önledi. Bu mektubunda benzer bilgiler içerdiğine eminim. Yalnız öncelikle şifreyi çözmeliyiz."
Holmes, kâğıdı tabağının altına koyarak iyice düzleştirdi. Ben ise ayağa kalkarak onun üzerine eğilmiş, yazılanları okumaya çalışıyordum.
