Amid Səlimoğlu - Yazıçı

Sanki anidən qopan fırtınanın yaratdığı burulğanın içinə düşmüş kimiyəm. Hər canımı tozun, dumanın içindən qurtarmaq istədikcə üzümə dəyən qayalarla üzləşirəm. Boğazıma yapışıb həyatım, çirkli əlləri ilə... Qışqırmaq istəyirəm, bacarmıram. Acıdan gülürəm, kədərdən sevinirəm məcburiyyətdən. Zəif görünmək istəmirəm ya da çox zəif olduğumdan. Bilmirəm, içimdəki daşlaşmış sıxıntıları unutmaq istədiyimdəndir bəlkə də... Getdikcə düşünmək də istəmirəm, heç bir xeyri yoxdur çünki... Ağlamaq istəyirəm, hıhh... bədbəxt gözlərim, heç onu da bacarmır. Donuram sadəcə... Bilmirəm, necə olacaq... Nə arxaya dönə bilirəm, nə qabağa qaça. Yolun ortasında çarəsizcə gözləyirəm, bir ümid... Bitirmək istəyirəm hər şeyi, elə indi, bu dəqiqə! Ancaq ona da cürətim çatmaz, bacarmaram! Tanıyıram özümü, bilirəm çarəsizliyimi. Gözləyirəm, eləcə gözləyirəm. Sona çatacaq nəfəsimin son döyüntülərini..